Ο περασμένος Δεκέμβριος πέρασε σαν σίφουνας και σχεδόν δεν το κατάλαβα. Είχα πάρα πολλά πράγματα που ήθελα να κάνω και είναι η περίοδος πριν τις γιορτές είναι η αγαπημένη μου εποχή του χρόνου. Έτσι κατέληξα να παραμελήσω το μπλογκ αλλά υπάρχουν πράγματα που θέλω να μοιραστώ κι ας πέρασαν οι γιορτές.
Αρχικά, αποφάσισα να φτιάξω δικές μου χριστουγεννιάτικες κάρτες. Είχα μια ιδέα εδώ και πολύ καιρό και το 2018 είχα την ευκαιρία και το χρόνο να την πραγματοποιήσω. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι δημιούργησα ένα τέρας, αλλά ήταν γιορτινό και χρωματιστό!
Είχα ένα πακέτο με κάρτες αρχειοθέτησης (ποιος τις χρησιμοποιεί ακόμα αυτές άραγε;) στο συρτάρι μου, που είχα κρατήσει μάλλον από το σχολείο. Όπως και να’χει, τις είχα πολλά χρόνια και δεν τις έκανα τίποτα. Το μέγεθος τους είναι κοντά σε αυτό μιας καρτ-ποστάλ και είχα σκεφτεί να τις χρησιμοποιήσω για να φτιάξω χριστουγεννιάτικες κάρτες, με τη μέθοδο του κολάζ.
Εκτός από το να κάνω πράγματα την τελευταία στιγμή, ένα άλλο μου ελάττωμα είναι ότι δεν πετάω τίποτα. Όταν μου κάνουν ένα δώρο το ανοίγω πολύ προσεκτικά, κρατάω το χαρτί περιτυλίγματος ή τη σακούλα, αν έχει σπάγγο ή κορδέλα ή κάποιο άλλο διακοσμητικό. Αυτά όλα πάνε στα αντίστοιχα κουτιά που έχω και όχι στα σκουπίδια και μετά τα επαναχρησιμοποιώ. Ομοίως και όταν τυλίγω εγώ κάποιο δώρο. Αν περισσέψει χαρτί και πρέπει να το κόψω δεν το πετάω, μπαίνει στο κουτί/ντοσιέ με τα χαρτιά. Καμιά φορά αισθάνομαι λίγο άσχημα που κρατάω όλη αυτή τη σαβούρα και δεν θα μπορέσω ποτέ να ασπαστώ τον μινιμαλισμό, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που δικαιώνομαι. Πχ. όταν θέλω να στείλω κάποιο πακέτο ή να τυλίξω κάτι εύθραυστο, ανοίγω τα κουτιά μου και βρίσκω bubble-wrap, χαρτί αφής, σακούλες, κορδέλες και σπάγγους, σακουλάκια δώρου, μικρά πλαστικά σακουλάκια και δε συμμαζεύεται. Όταν θέλω να φτιάξω μια κάρτα ή να διακοσμήσω κάτι έχω κουμπιά, γυαλιστερό κομφετί, διακοσμητικά από τσόχα και πολλά άλλα που είτε έχω αγοράσει, είτε μου έχουν χαρίσει, είτε έχω κρατήσει από δώρα.
Η μέθοδος που χρησιμοποίησα για τις κάρτες ήταν απλή: Κοίταξα τα χαρτιά που είχα κρατημένα και τα άλλα υλικά και έφτιαξα την κάθε μία ξεχωριστά ανάλογα με το τι μου ταίριαζε να βάλω. Από κομμάτια χαρτιού περιτυλίγματος και σελίδες παλιών βιβλίων, μέχρι αυτοκόλλητα, οριγκάμι, κομφετί. Για το κομμάτι της ευχής είτε χρησιμοποίησα έτοιμα καρτελάκια ή αυτοκόλλητα είτε σφράγισα σχήματα σε χαρτόνια και έγραψα την ευχή με lettering. Μου βγήκε πιο εύκολο να το κάνω στα αγγλικά μιας και πολλές κάρτες πήγαν στο εξωτερικό, και μερικές στα σουηδικά που πήγαν στη Σουηδία, αλλά δεν υπάρχει περιορισμός στη γλώσσα.
Φυσικά και δεν έφτιαξα όλες τις κάρτες σε μία δόση, χρειάστηκε χρόνος και αρκετά στάδια για να ολοκληρωθούν, ειδικά όταν τα διάφορα στρώματα έπρεπε να στεγνώσουν για να περάσω στο επόμενο. Η μέθοδος που ήταν πιο αποτελεσματική ήταν να κάνω τις δουλειές ξεχωριστά και μετά να συναρμολογώ την τελική κάρτα.
Βήμα 1: Το φόντο. Έφτιαχνα αρκετές κάρτες τη φορά για να έχω έτοιμη τη βάση και να προσθέσω μετά τα διακοσμητικά στοιχεία και την ευχή. Διάλεγα τα χρώματα και τα υλικά που ήθελα να χρησιμοποιήσω και τα κολλούσα πάνω στην κάρτα για να φτιαχτεί το φόντο. Αυτά κυρίως ήταν κομμάτια από χαρτί περιτυλίγματος, σελίδες παλιών βιβλίων, κραφτ χαρτί.
Βήμα 2: Η διακόσμηση. Σε αυτό το στάδιο έβαζα τα διακοσμητικά στοιχεία, αυτοκόλλητα, κομφετί, οριγκάμι, washi tape, για να συμπληρωθεί το σχέδιο που είχα στο μυαλό μου.
Βήμα 3: Η ευχή. Μια κάρτα πρέπει να έχει και κείμενο, μια ευχή για τις γιορτές. Πολλές φορές έφτιαχνα τις ευχές ξεχωριστά από πριν και μετά διάλεγα ποια μου ταίριαζε καλύτερα για να προσθέσω στην κάθε κάρτα. Αυτό το έκανα με διάφορους τρόπους – χρησιμοποίησα σφραγίδες σε χαρτόνι, καλλιγραφία και lettering, αυτοκόλλητα γράμματα, έτοιμα καρτελάκια με ευχές που είχα ήδη. Και μετά χρειαζόταν απλά να διαλέξω σε ποιο σημείο της κάρτας θα τα κολλήσω.
Βήμα 4: Οι τελικές λεπτομέρειες. Σε αυτό το σημείο έβλεπα αν μου άρεσε η κάρτα ή αν χρειαζόταν κάτι ακόμα και αποφάσιζα ανάλογα πώς θα την συμπληρώσω. Μπορεί να ήθελε ένα κορδελάκι, ή λίγο γυαλιστερό κομφετί, ή κάποιο άλλο στοιχείο για να συμπληρωθούν τα χρώματα και τα σχέδια.
Βήμα 5: Η παράδοση στον παραλήπτη! Ίσως το ωραιότερο βήμα γιατί μπορούσα να δω τις αντιδράσεις των παραληπτών και να χαρώ με τη χαρά τους. Πολλές κάρτες τις έδωσα σε φίλους στο χέρι, άλλες τις ταχυδρόμησα σε penpals, φίλους, και συγγενείς στο εξωτερικό.
Συνολικά έφτιαξα και έδωσα/έστειλα 28 κάρτες. Όλο αυτό το πρότζεκτ απαίτησε πολύ χρόνο, καθώς ξεκίνησα και μετά δεν μπορούσα να σταματήσω, είχα τόσα άτομα στη λίστα μου που ήθελα να δώσω κάρτες και μου κακοφαινόταν να δώσω σε κάποιους χειροποίητη και σε άλλους αγοραστή. Όμως το καλό της όλης υπόθεσης ήταν ότι γινόμουν καλύτερη και είχα περισσότερες ιδέες όσο περισσότερες κάρτες έφτιαχνα. Σαν η δημιουργικότητα να είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας, όσο περισσότερο κανείς τη χρησιμοποιεί, έχει όλο και περισσότερη.
Paper Station 