Paper Station

Read this post in english.

 

Η ζωγραφική και το σχέδιο είναι από τα πράγματα που πολλοί πιστεύουν ότι δεν μπορούν με τίποτα να τα καταφέρουν. Ένα άλλο είναι η μαγειρική, αλλά εδώ δεν μιλάμε για μαγειρική. Πολλές φορές θα ακούσω κάποιον να μου λέει “δεν πιάνει το χέρι μου”, “δεν μπορώ να ζωγραφίσω με τίποτα”, “δεν έχω καθόλου ταλέντο”. Αλλά γιατί να θεωρούμε κάτι ακατόρθωτο όταν απλά θέλει προσπάθεια και εξάσκηση; Δεν είμαι της άποψης ότι μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε (δεν υπάρχει χρόνος άλλωστε), αλλά σίγουρα αξίζει η προσπάθεια αν κάτι μας αρέσει και θέλουμε να το δοκιμάσουμε, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι δεν “το’χουμε”. Η έννοια του ταλέντου είναι παραπλανητική. Μας κάνει να σκεφτόμαστε ότι εκείνοι που πετυχαίνουν κάτι είναι επειδή έχουν ταλέντο, μια φυσική προδιάθεση για μια ασχολία που τους δίνει το πλεονέκτημα, χωρίς να χρειαστεί να δουλέψουν σκληρά. Ενώ εμείς οι υπόλοιποι που δεν έχουμε αυτό το αόριστο και άπιαστο χαρακτηριστικό δεν αξίζει να καταπιαστούμε με αυτό που θέλουμε.

Ίσως είναι καλύτερα να αλλάξουμε την αφήγηση σε τέτοια θέματα και να σκεφτούμε ότι η προσπάθεια και η δουλειά οδηγούν στην επιτυχία, ενώ το ταλέντο, αν υπάρχει, απλά δίνει μια ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Πολλές φορές σαν παιδί άκουγα ότι έχω ταλέντο, αλλά κανείς ποτέ δεν μου είπε ότι πρέπει να δουλέψω και να το εξελίξω για να γίνω καλύτερη. Ένιωθα απογοήτευση όταν κάτι δεν μου έβγαινε, με αποτέλεσμα να το αφήνω αντί να προσπαθώ να το βελτιώσω, και κάπως βρέθηκα να μην έχω ασχοληθεί σχεδόν καθόλου με ζωγραφική και σχέδιο μετά που τελείωσα το σχολείο.

Όλη αυτή η μεγάλη εισαγωγή είναι για να μιλήσω για το challenge Inktober, με το οποίο καταπιάστηκα τον μήνα που μας πέρασε. Ο καλλιτέχνης Jake Parker ξεκίνησε το Inktober πριν μερικά χρόνια, με σκοπό να βοηθήσει τον εαυτό του και άλλους καλλιτέχνες να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους, φτιάχνοντας ένα σχέδιο με μελάνι για κάθε μέρα του μήνα Οκτωβρίου και ανεβάζοντάς το στο ίντερνετ με το hashtag #inktober. Κάθε χρόνο δημοσιεύεται η επίσημη λίστα με προτάσεις για σχέδια, αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να την ακολουθήσει κανείς. Ούτε είναι υποχρεωτικό να σχεδιάζει κάθε μέρα αν δεν έχει χρόνο. Μπορεί να αποφασίσει να κάνει ένα σχέδιο τη βδομάδα, ή μέρα παρά μέρα. Άλλοι επιλέγουν να κάνουν το Inktober για να προχωρήσουν προσωπικά τους projects, αφήνοντας εντελώς στην άκρη την επίσημη λίστα. Σε κάθε περίπτωση, το όφελος του challenge είναι ότι προσφέρει ενθάρρυνση για να δεσμευτεί κανείς σε έναν στόχο και να προσπαθήσει να τον πετύχει, όντας κομμάτι μιας μεγάλης διαδικτυακής κοινότητας. Το internet είναι γεμάτο από δημιουργίες που έγιναν με αφορμή το Inktober και μπορείτε να δείτε πολλά στο επίσημο hashtag αλλά και στον λογαριασμό του challenge στο Instagram.

Προσωπικά, πήρα την απόφαση να το κάνω γιατί είχα τη δυνατότητα να διαθέσω χρόνο για τα σχέδια, καθώς δεν δουλεύω αυτή την περίοδο. Δεν θα πω ότι είναι εύκολο ή ότι οποιοσδήποτε μπορεί να το κάνει. Αν είχα μια full-time δουλειά συν όλες τις υπόλοιπες καθημερινές υποχρεώσεις, δύσκολα θα τα κατάφερνα. Γι’αυτό δεν θέλω να δεσμευτώ και για του χρόνου από τώρα, γιατί δεν ξέρω καθόλου αν θα έχω χρόνο τότε.

Προετοιμάστηκα λίγο πριν τελειώσει ο Σεπτέμβριος και αφιέρωσα χρόνο για να σκεφτώ τι θέλω να πετύχω με το Inktober, να βρω το τετράδιο που θα φιλοξενούσε τα σχέδιά μου, να φτιάξω τη λίστα μου. Δεν ακολούθησα την επίσημη λίστα, εκτός από συγκεκρμένες μέρες, γιατί ήθελα να επικεντρωθώ στην πρακτική του doodling και να πειραματιστώ με διάφορα σχέδια από ένα βιβλίο που έχω, που λέγεται Zendala.

Δεν ήξερα αν θα κατάφερνα να ολοκληρώσω το challenge και τι θα κέρδιζα από αυτό, αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένη και περήφανη που το κατάφερα. Μου έμαθε πολλά για τις δεξιότητές μου, μου έδωσε ιδέες και όρεξη για να τις υλοποιήσω, ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και τη δημιουργικότητά μου. Χρειάστηκε περισσότερος χρόνος καθημερινά από όσο είχα υπολογίσει στο μυαλό μου πριν το challenge – πάντα τείνω να υποτιμώ το χρόνο που θα χρειαστώ για να κάνω κάτι, βλέπω στο μυαλό μου το τελικό αποτέλεσμα και δεν έχω εικόνα του πόσο χρόνο θα πρέπει να αφιερώσω για να φτάσω εκεί. Ξεκινούσα τη μέρα μου με το Inktober για να είμαι σίγουρη ότι θα προλάβω να το κάνω, ήταν η προτεραιότητά μου για τον μήνα.

Χρειάστηκε πειθαρχία και επιμονή για την καθημερινή ενασχόληση, ακόμα κι όταν δεν ήμουν ευχαριστημένη από τα σχέδιά μου. Με βοήθησε η δομή του challenge, το ότι είχα τη λίστα μου και είχα αποφασίσει από πριν τι θα σχεδίαζα κάθε μέρα,  κι ακόμα κι όταν κάποιο σχέδιο δεν μου έβγαινε όπως το είχα οραματιστεί, πάλι μάθαινα κάτι νέο.

Η αίσθηση της κοινότητας βοηθάει πολύ. Παρακολουθώντας κι άλλους να κάνουν το challenge, από τη μία δεν ένιωθα μόνη, από την άλλη ήρθα σε επαφή με πολλά διαφορετικά καλλιτεχνικά στυλ και έκανα νέες επαφές (κυρίως στο Instagram). Η δημιουργικότητα που τη μοιράζεσαι είναι σαν ανανεώσιμη πηγή ενέργειας και τα κοινωνικά δίκτυα είναι γεμάτα ιδέες (πάντα με προσοχή και σεβασμό στη δουλειά των άλλων όμως).

Τέλος, και επίσης πολύ σημαντικό, χρησιμοποίησα τα υλικά μου. Όπως μπορώ να φανταστώ συμβαίνει σε πολύ κόσμο, μας αρέσει να αγοράζουμε νέα πράγματα, υλικά χειροτεχνίας, είδη ζωγραφικής, γιατί νομίζουμε ότι μαζί με το υλικό αγοράζουμε και το χρόνο για να το χρησιμοποιήσουμε ή την έμπνευση για δημιουργία. Και κάπως έτσι τα συρτάρια και τα ράφια γεμίζουν αλλά οι σελίδες μένουν λευκές. Το Inktober ήταν η τέλεια ευκαιρία να ψαχουλέψω τα υλικά μου για να δω τι χρειαζόμουν για το σχέδιο της κάθε μέρας. Χρησιμοποίησα κυρίως μαρκαδοράκια, στυλό και μαρκαδόρους, που κάποια από αυτά είχα μήνες να τα αγγίξω. Έτσι δεν αισθάνομαι πια άσχημα ότι τα έχω να κάθονται χωρίς να τα χρησιμοποιώ.

Ο μήνας του challenge μπορεί να τελείωσε, αλλά  αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσω τα σχέδια που έφτιαξα. Έχω την επιλογή να ανοίξω το τετράδιό μου και να τα αξιολογήσω, να τα εξελίξω και να τα βελτιώσω. Το σημαντικό είναι ότι έγινε η αρχή, δεν φοβήθηκα το λευκό χαρτί και την έλλειψη εξάσκησης και τώρα έχω στα χέρια μου ένα τετράδιο με 31 σχέδια, κάποια όμορφα, κάποια αποτυχημένα, κάποια καλύτερα απ’ότι περίμενα, κάποια χειρότερα, αλλά όλα συμπληρωμένα.  Ένα μόττο που με έχει βοηθήσει πολύ στις δημιουργικές μου ασχολίες είναι το “done is better than perfect” (“το ολοκληρωμένο είναι καλύτερο από το τέλειο”). Τελειότητα δεν υπάρχει και πάντα μαθαίνουμε νέα πράγματα και βελτιώνουμε τις δεξιότητές μας. Αν περίμενα τα σχέδια, τα βίντεο, οι φωτογραφίες και τα κείμενά μου να είναι τέλεια, δεν θα έκανα ποτέ τίποτα νέο και δεν θα το μοιραζόμουν με κανέναν. Μαθαίνω σιγά σιγά να αγνοώ τις φωνoύλες που μου λένε ότι αυτό που έφτιαξα δεν είναι αρκετά καλό. Την επόμενη φορά θα είναι καλύτερο. Και όλες τις επόμενες φορές που θα έρθουν.

Στο παρακάτω βίντεο δείχνω τα σχέδιά μου και μιλάω λίγο παραπάνω για την εμπειρία:

Αν θέλετε να δείτε όλα μου τα σχέδια, υπάρχουν σε αυτό το άλμπουμ και στο Instagram.

Επίσης στα highlights του Instagram έχω φωτογραφίες και βίντεο από την όλη διαδικασία.